Daarentegen horen wij inmiddels om ons heen veel geluiden dat de bomen weer tot in de hemel groeien. Ik benader het liever realistisch. En dan stel ik inderdaad positieve ontwikkelingen vast. Er zijn veel potentiële kopers en verkopers op de markt, er is vermogen beschikbaar bij participatiemaatschappijen en de banken zijn weer bereid mee te doen. Conclusie: het klimaat voor transacties is goed. Maar dan toch ook een paar kanttekeningen. Niet in alle branches gaat het weer goed. Denk aan de bouw en aan alles en iedereen die gelieerd is aan de woningmarkt, zoals woningmakelaars en verhuizers. Veel van deze ondernemers hebben het nog steeds behoorlijk lastig.
Daar komt bij dat de markt structureel is veranderd sinds de crisis. Om tot een transactie te komen zijn er tegenwoordig vaker dan voorheen privéborgstellingen nodig en potentiële kopers vragen veelal om een commitment van de verkoper. Veel bedrijven hebben in 2010 een voorzichtig herstel laten zien wat zich in 2011 moet doorzetten. Bij enige hapering staat de waardering weer op losse schroeven. Het vertrouwen is terug, maar nog steeds fragiel. Een collega-adviseur sprak in het FD over waarderingen van één keer de omzet tot twaalf keer de winst. Afgezien van misschien enkele strategische overnames, delen wij deze mening zeker niet. Reëler is te denken aan prijzen die variëren van vijf tot acht keer de nettowinst.
Samenvattend: het gaat goed, maar niet overal. Want alles goed en wel: de crisis ligt nog maar net achter ons. Laten we dus de lessen van de crisis niet vergeten en met elkaar op zoek gaan naar een reële verdeling van het toekomstig potentieel, maar ook de risico’s tussen koper en verkoper.
