Fascinerend begrip, de ‘wil’. Wat is het eigenlijk?
Volgens Wikipedia is het “het bewuste vermogen van de mens om van een gedachte of een geheel van gedachten, een plan, over te gaan naar een handeling om een toestand te bestendigen, te veranderen of te doen ingaan.”
Vrij vertaald: allereerst moet je een plan hebben en vervolgens moet je bereid zijn in dit plan te volharden; volgens mij is dit ook de perfecte omschrijving van ondernemerschap.
Een transactie tegen wil en dank, oftewel met tegenzin, komen wij eigenlijk maar zelden tegen. Een transactieproces is een langdurig en intensief traject. Over één nacht ijs gaan is er niet bij. Twijfel bij één van de partijen, of het niet hebben cq niet geloven in het plan, leidt onvermijdelijk tot het niet slagen van een transactie.
In ons segment, de ondernemers, is de wil dus het allerbelangrijkst. En die wil begint bij het gevoel. De dagelijkse praktijk leert dat de eerste ontmoeting tussen een koper en een verkoper cruciaal is. Hoe lelijk of mooi het bedrijf ook is, koper en verkoper moeten vooral met elkaar een match hebben. Een gevoel dus.
Is de wil er, dan is het zaak het momentum vast te houden. En daarmee de sfeer. Transactiestructuur en scherpe voorwaarden zijn uiteraard belangrijk, maar ondergeschikt aan, en tegelijkertijd ontstaan uit – daar is hij weer – de wil.
Zit het qua gevoel tussen de koper en verkoper goed, dan gaan we verder met het plan. Zodra de koper een plan heeft, dan moet dit worden voorgelegd aan de verkoper. Staat het plan van de koper haaks op de visie van de koper, dan wordt het alsnog een moeilijk verhaal. Met andere woorden, toetsing van het plan is zeer belangrijk. Dit bepaalt immers de slagingskans van de transactie.
