Bert Vennik is kortgeleden 65 jaar geworden en zoekt een koper voor zijn bedrijf Ergocare, een importeur van medische hulpmiddelen. Hij heeft goede hoop dat het gaat lukken. ‘Ik zie om me heen het vertrouwen terugkeren. Er wordt weer positief gedacht. Investeerders tonen zich willig.’

De waarde verzilveren

Vennik wil niet langer wachten, want zijn pensioen zit in de zaak. ‘Als ik de waarde van mijn bedrijf nu verzilver, kan ik ­rustig naar mijn oude dag toe groeien.’

Fusiebemiddelaars bevestigen het beeld van directeuren op leeftijd die hun knopen tellen. Met het wegebbende crisis­gevoel stijgen de kansen om een bedrijf tegen een goede prijs te verkopen.

Betere tijden

‘Ondernemers die hun pensioen naderen, hebben het besluit tot verkoop lang voor zich uit geschoven. Daarin zien we verandering komen’, verklaart bemiddelaar Ferry Nahon. Hij is partner bij Marktlink, een van de grotere bedrijvenmakelaars in het Nederlandse mkb.

‘De oudere generatie heeft zijn kruit droog gehouden in afwachting van betere tijden en komt alsnog de markt op’, bevestigt Lorijn van Leersum, fusieadviseur bij bureau Baker Tilly Berk.

Leeftijd

‘Leeftijd is de voornaamste reden om te verkopen’, zegt ook Jan-Willem Ditters, director bij Rembrandt Fusies & Overnames, gelieerd aan Rabobank. Onderhandelingen die tijdens de recessie vastliepen, worden weer vlotgetrokken. Was er in het economisch rampjaar 2009 weinig lust om biedingen uit te brengen, dit jaar worden ondernemers spontaan benaderd met de vraag of over verkoop valt te praten.

Maar de oude tijden keren niet terug, zegt Ditters, doelend op de gouden jaren vóór 2008. ‘We moeten wennen aan een nieuwe werkelijkheid. Het besef groeit dat het geen zin heeft te wachten tot de winsten terug zijn op hun historisch hoogtepunt. In kwetsbare sectoren zoals de bouw en de detailhandel moeten verkopers met minder genoegen nemen, stelt deze adviseur. Dat verhoogt de slagingskans.

Het aandeel babyboomers groeit

Bedrijvenmakelaars hebben het drukker dan in dezelfde periode vorig jaar. Marktlink heeft de laatste zes maanden veertig opdrachten verworven, een verdubbeling vergeleken met 2013. Het aandeel daarin van de babyboomers groeit. Nahon telt onder zijn nieuwe clientèle tien zestigers, tegen twee à drie een jaar geleden.

Bij Baker Tilly Berk is het beeld niet anders: van de twintig à 25 bedrijfsverkopen in portefeuille is meer dan de helft aangeboden door 65-plussers. ‘Menig verkoper is de pensioengerechtigde leeftijd al voorbij’, constateert Van Leersum. Overname­adviseur Rembrandt, jaarlijks goed voor vijftig à zeventig deals, ziet de opdrachten dit jaar met 40% groeien, mede dankzij het afscheid van de groep ouderen.

Ergocare

Terug naar ondernemer Vennik. Hij heeft Ergocare groot gemaakt met de import van toestellen om hulpbehoevende mensen in en uit bed te tillen. In achttien jaar is deze importeur gegroeid van drie naar dertig medewerkers en is de omzet opgelopen naar € 4,5 mln. Tot de grote afnemers behoren ziekenhuizen en verpleeginrichtingen. Last van bezuinigingen in de zorg zegt Vennik niet te hebben. Het toestel om immobiele patiënten op te tillen maakt minder handjes aan het ziekenhuisbed nodig en verdient zich daardoor snel terug.

Vennik weet zijn firma met verve aan te prijzen. ‘Als ik mijn geld ergens in moest stoppen, zou ik voor Ergocare kiezen. In een groeimarkt zijn mooie rendementen te boeken. Geld op de bank levert minder op.’ Zelf maakt hij een andere afweging. ‘Ik moet mijn pensioen veiligstellen en ben nuchter genoeg om in te zien dat ik op mijn leeftijd niet alles meer beheers. De computer en Facebook hebben niet mijn grootste interesse, terwijl nieuwe media wel belangrijk zijn. Jongeren met een betere opleiding kunnen het bedrijf verder brengen dan waar ik toe in staat ben.’

Bedrijfsblind

Te lang wachten met verkoop is niet goed, beaamt Leo te Brake (62), die eind vorig jaar afscheid nam als eigenaar van machinefabriek Ftnon in Almelo. ‘Als je niet oppast, word je bedrijfsblind’, stelt de oud-ondernemer, die er 45 jaar op heeft zitten. Toch nam hij niet zelf het initiatief. ‘Ik wilde na de crisis eerst nog een paar goede jaren scoren alvorens te verkopen.’ Maar investeerder Active Capital uit Amsterdam dacht er anders over en legde een aantrekkelijk bod op tafel. Te Brake: ‘Als de economie aantrekt, willen participatiemaatschappijen iets met hun geld doen.’

Ftnon levert machines aan multinationals in de voedingsindustrie en boekt met zeventig man een omzet van € 16 mln. De crisis was vooral in de jaren 2008 en 2009 voelbaar. Daarna ging het weer de goede kant op. Te Brake koos voor Active Capital na gesprekken met zo’n acht serieuze gegadigden. ‘Ik wilde het beste baasje voor het beestje.’ De prijs was voor hem niet de enige factor. ‘De nieuwe eigenaar moet een dikke portemonnee hebben om Ftnon versneld te laten groeien en niet alles na drie jaar weer doorverkopen.’

‘Een fatsoenlijke prijs’

Vennik maakt van de verkoop van Ergocare geen geheim. ‘Iedereen weet dat ik de pensioenleeftijd heb en dat er geen opvolging is in de familie.’ Zijn droom is iemand van buiten te vinden die zijn ‘ziel en zaligheid’ in de zaak stopt. Hij wil ‘een fatsoenlijke prijs’ voor zijn aandelen. De taxatie van een externe deskundige heeft zijn verwachtingen overtroffen. Komt het gewenste bod niet op tafel, dan trekt hij de verkoop na een jaar weer in, zo heeft hij zich voorgenomen.

Volgens bedrijvenmakelaar Van Leersum heeft menig mkb-ondernemer goede papieren op de overnamemarkt. ‘Ze hebben in mindere tijden op de kosten gelet en profiteren nu van het verbeterde klimaat. Dat weerspiegelt zich snel in hogere resultaten en verklaart de verkooptrend.’

De druk moet van de ketel

Bij de groeiende reuring op de overnamemarkt van het mkb plaatst adviseur Nahon wel een kanttekening. ‘Ik zie nog steeds veel oudere ondernemers terugdeinzen voor verkoop. Ze zijn onbekend met het proces, denken dat er geen kopers zijn, en horen op elke borrel dat banken niets willen financieren.’ De werkelijkheid is volgens hem veel genuanceerder. Alleen traditionele, kapitaalintensieve bedrijven, waar de kasstroom te wensen overlaat, kunnen moeilijker bij de bank terecht.

Vennik van Ergocare is bereid de koper van zijn bedrijf te helpen met de financiering. Hij denkt aan een rol als minderheidsaandeelhouder. ‘Dan kan ik nog meeprofiteren van toekomstige groei.’ Ook stelt hij zich beschikbaar als adviseur. ‘Als ik maar niet meer dagelijks verantwoordelijk ben. De druk moet van de ketel.’

Geen banden meer

Grondlegger Te Brake van machinebouwer Ftnon heeft geen banden meer met zijn oude bedrijf. In de weken na de deal belde zijn opvolger nog met vragen. ‘Maar dat werd snel minder. Het zou ook geen goed teken zijn als mij elke dag om advies zou worden gevraagd.’

Bert Vennik

Is 65 jaar geworden en verkoopt zijn bedrijf Ergocare, importeur van ­medische hulpmiddelen.

Leo te Brake

Heeft zijn machinefabriek Ftnon eind vorig jaar verkocht aan investeerder Active Capital.